Umowę poręczenia reguluje art. 876-887 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z przepisami poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik tego nie dokonał. Poręczenie cywilne nakłada na poręczyciela odpowiedzialność solidarną z dłużnikiem. W przypadku wykonania zobowiązania, poręczyciel ma prawo do roszczenia zwrotnego, tj. może domagać się od dłużnika zwrotu opłaconego długu. Przeczytaj niniejszy artykuł, aby dowiedzieć się więcej.
Przeczytaj również: Darowizna nieruchomości a podatek
Jeśli chcesz założyć firmę lub przenieść jej siedzibę możesz to teraz zrobić przez Wirtualne biuro Wrocław
Poręczenie cywilne – jak go udzielić?
Stosunek poręczenia cywilnego jest stosunkiem akcesoryjnym wobec zobowiązania dłużnika ze stosunku podstawowego. Oznacza to, że istnienie poręczenia zależy każdorazowo od istnienia i zakresu zobowiązania dłużnika. Należy jednak pamiętać, że brak zdolności do czynności prawnych dłużnika, o którym to braku poręczyciel wiedział lub z łatwością mógł się dowiedzieć, nie skutkuje nieważnością zobowiązania głównego, a tym samym i poręczenia. Jednakże powoduje powstanie zobowiązania poręczyciela w miejsce pierwotnego zobowiązania dłużnika – powinien on zatem spełnić zobowiązanie jak dłużnik główny.
Do udzielenia zabezpieczenia w drodze poręczenia konieczna jest szczególna aktywność poręczyciela, tj. złożenie stosownego oświadczenia w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Z kolei ze strony wierzyciela wystarczy dowolny przejaw woli związania się umową poręczenia – bez dodatkowych wymogów co do formy oświadczenia. Jedyny wymóg wobec wierzyciela odnosi się do konieczności ewentualnego wykazania (w przypadku sporu), że do zawarcia umowy faktycznie doszło. Trzeba więc uzyskać własnoręczny podpis poręczyciela pod zobowiązaniem – umową poręczenia. Jednocześnie nie wymaga się zgoda osoby, której dług jest przedmiotem poręczenia dla skuteczności umowy poręczenia. Jeżeli jednak poręczenie zostało udzielone za wiedzą dłużnika, zobowiązany jest on poinformować poręczyciela o spłacie zadłużenia. W przeciwnym razie naraża się na odpowiedzialność względem poręczyciela, tj. będzie musiał zwrócić na rzecz poręczyciela (działającego w dobrej wierze) to, co ten ostatni świadczył w wykonaniu umowy poręczenia (mimo że dłużnik już uprzednio spłacił swój dług).
Jeśli chcesz założyć firmę lub przenieść jej siedzibę możesz to teraz zrobić przez Wirtualne biuro Wrocław
Poręczenie cywilne – elementy umowy
Umowa poręczenia powinna zawierać takie elementy jak:
- data i miejsce zawarcia umowy;
- wskazanie stron umowy – umowa może zostać zawarta zarówno miedzy osobami fizycznymi jak i osobami prawnymi. Określenie stron umowy powinno być na tyle szczegółowe, aby w razie potrzeby nie było problemu z ich identyfikacją. Dane osoby fizycznej: imię, nazwisko, adres zamieszkania, nr dowodu tożsamości, PESEL. Dane osób prawnych: nazwa, adres siedziba, NIP oraz dane osoby reprezentującej dany podmiot;
- wskazanie osoby dłużnika;
- przedmiot umowy – przedmiotem umowy jest dług. Powinien on zostać jak szczegółowiej określony, gdyż umowa poręczenia jest zależna od wcześniej powstałego długu.
- określenie odpowiedzialności – poręczenie ma charakter solidarny. Może być pełne, ograniczone do określonej kwoty lub określone procentowo. Poręczyciel odpowiada również za odsetki oraz ewentualne koszty procesowe. Odpowiedzialność może być także uzależniona od warunku zawieszającego albo rozwiązującego. Poręczenie może dotyczyć również długu przyszłego.
- Podpisy stron
Warte uwagi: Odpowiedzialność pracownika
Jeśli chcesz założyć firmę lub przenieść jej siedzibę możesz to teraz zrobić przez Wirtualne biuro Wrocław